 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ты як ноч у якую схаваліся кветкі
ты як кветкі ў якія схавалася ноч
ты ахвяра злачынства злачынца і сьведкі
(тут спыніся спачні – не спыняйся прэч кроч!)
ты вачысты і той хто пазбавіўся воч
той хто бачыў нішто
і хто штосьці ня бачыў
хто забыўся і ўспомніў
зьявіўся і зьнік
хто паслухаўся ўсіх – і хто ўсіх перайначыў
ты антыхрыст і мніх
ты вячніна і міг
абязбожаны лік
ты самота і клік
ты бразготка
і крыж над магіламі продкаў
ты сівое дзіця і наіўны стары
ты адпушчаны Дух і ты цела зародка
смага ты і глыток
ты галота й дары
поўны сокамі ствол і рубец на кары
ты стагнаў глыбінёй – ты быў соплам арганаў
ты ўдавелы і муж
ты ўмудрэлы юнак
вырачэнец людзей
вырачэнец заганаў
ты адбелены цень
непазначаны знак
князь сабе і свой раб
незалежны аднак
ты нябёсаў таўро і пякельні цалунак
ты сьляза і вачніца
далонь і цьвікі
ты няўдача і шанец
прысуд і ратунак
халадэча на вуснах
пяшчота рукі
рэха скалаў і гор
плёс цішынны ракі
ты бязьмежжы пячор
дзе зьвяры і мегеры
акіянаў
хаосаў
і космасаў глыб
той хто сам у сабе
хто зьняверыўся ў веры
той хто рыбай на сушы – паветрам у рыб
ты абсягі вады і закінуты невадзь
ты хада
ты ж і шлях што бяжыць пад нагой
ты і камень і прах
ты драпежнік і лебедзь
ты замоўчаны крык
ты народ і ізгой
ты спакой і скразьняк
прывід ты і ўяўленьне
што стварыла яго
ты трываласьць і злом
ты малітва й жаданьне
ты грэх і збавеньне
ты струна і надрыў
люстра ты і чало
што люструецца ў ім
ты што будзе й было
абяствараны мім
мім бяз масак – паэт!
о мілосьць – іншасьвет!
ты – чысьцец! я – душа!
іх зьяднаем сьпярша!
24.I.2004.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
